Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
angira
ánka eiñ
ánka eiñ. (a). du aditza. Ihes egin.  Escaparse. Konejuak anka ein ddau konejutegittik. Sin. íges eiñ. Ik. álde eiñ, ospa eiñ.
anká árteko istríbillu, anká árteko istríbillua. (c). izena. (lagunartekoa.) AINKA ARTEKO AUTO. Bizikleta. Ik. bizíkeleta.
ankábakar, ankábakarra. (b). adjektiboa. Hanka bakarra duena.   El que tiene una sola pierna. Ankabakarra da gure tio Luis, bestia gerratian moztu zotsen da.
ankabíko, ankabikúa. (b). izena. BI ANKAKO. Bi hankakoa.   Bípedo. Ankabiko txarri asko jaok munduan. Pertsonengatik esan ohi da.
ankábiur, ankábiurra. (b). adjektiboa. Hankak bihurrak, okerrak dituena. Sin. ankáoker.
ankabiurri, ankabiurrixak. (Eibar) "Piruetas. Dantzarixak salto egin eta airian daguala egitten dittuen kruziak." (SB Eibetno).
ankágaiñ, ankagáiña. (a). izena. Hankaren gain partea.   La parte superior del pie, empeine. Ankagaiña erre jat olixua jausitta. Ant. ankázpi.