tente
tente. 1. tente. (a). adberbioa. Zutik. Erecto, erguido, de pie. Oinddio tente dago botatzeko zien etxia./ Liburua leitzen tente jarri jat txorixa.
Ik. tentétu, zútik. 2. ténte, téntia. (c). adjektiboa. Zuzen eta aidoso dabilena. Tieso. Larogei urte euki arren gizon tentia dago.
3. ténte, ténte. (c). adjektiboa. TÉNTIA. Inoiz "harro" edo "jaiki" zentzuan entzuten da, hauek bezain peioratiboa izan gabe. Altivo. Sinpatikua da, baiña tente samarra.
4. ténte, téntia. (c). adjektiboa. Dícese de la carne tiesa. Aragi ona bai, baiña tentia./ Aragi tentiaua dauka zapuak legatzak baiño.
5. ténte, téntia. (c). izena. Belarrondoz edo garoz kargaturiko gurdiak lotzeko gurdikada gainean sartzen den zutiko egurra. Palo que sirve de eje para agarrotar la cuerda que ata un carro cargado. Artu aixkoria ta tentia eiñ burdixa lotu daigun.
Ik. garróte, tenté-gárrote.