2. púntale
2. púntale, púntalia. (c). izena. Puntaliatzeko balio duen enbor edo aga luze eta sendo samarra. Puntal, tronco o vara larga y sólida que sirve para apuntalar. Sagar arbolia puntalia batzuk ipiñi premiñan dago./ Egurrezkua baldin bada puntala. Don./ Puntala ba, piñua ibiltzen zuan. Oiñ metalikua dok ori be, dana metalikua. Sebas. Ik. puntalíau.