ópill

ópill. 1. opill, opílla. (b). izena. Ogi zapal eta borobila.   Pan plano y redondo. Labesu bakoitzian, ogixaz aparte, bi ero iru opill eitte zien. artúa opillákin pagáu. (d). esaera. Norberari egindako kalte bat kalte handiago batez ordaindu, guk jaso dugun adibide bakarrean. Beste testuinguru batzuetan ere erabiliko zen.   Pagar con creces. Eztao euzkittan erretako opillik. esaera. "Munduan eta bizimoduan ezer ez da berezkoa, dena kostatu egiten da, denak du bere lana." (Lar Antz) 2. opill, opílla. (d). izena. Atea zabal dadin, honen ardatzak azpian izaten duen zulodun harria.   Sin. txori-opil. Ik. txori.