1. márko
1. márko, márkua. (c). izena. MARKA, -IA. Bi edo hiru hortzeko zurezko tresna, soro landuan markak egiteko erabiltzen dena, gero artoa, patatak, etab. ilaran zuzen sartu ahal izateko. Aparato para marcar labradíos. Illaria zuzen eruateko markua pasau bia da. MARKUA PASAU egiten da. Ik. artámarko, azátz.