kónorte
kónorte, kónortia. (b). izena. Kordea. Conocimiento, sentido. Bi orduan egon zan konorte barik. Sin. sentidu. kónortia etorri. (b). Recobrar el conocimiento.
kónortia joan. (b). KÓNORTIA GALDU. Perder el conocimiento.
kónortia kendu. (c). aditza. Anestesiar. Konortia kendu barik ein ddotse operaziñua.