kantsáu
kantsáu. 1. kantsáu. (a). da-du aditza. Nekatu. Cansar(se). Obera noia, kantsauta nago ta./ Geixegi kantsau zittuan irixak. Alperkerian ikusten gintuenean, aitta kantsauan semiak» ginela esaten zigun gure aita Jose Ramonek. Sin. nekatu. 2. kantsáu, kantsáua. (c). izena. Cansancio. Nik arrapau neban kantsaua lasto-farduak jasotzen./ Oinddio etxata pasau atzoko kantsaua.
Gauza konkretoez aritzerakoan, batik bat. Sin. nekatu. 3. kantsáu, kantsáua. (c). adjektiboa. Neketsua. Cansado, fatigoso. Oso lan kantsaua da gari-jotia. Sin. nekétsu.