ézten
ézten. 1. ezten, ezténa. (c). izena. Burdinazko ziri zorrotza. Lezna, punzón. Ganaua aizatzen zanian eztena sartze jakon errebentau etzeiñ. Akuluarenari AKULU-PUNTA deitu ohi zaio, baina sartuixok eztena ondoraiño, ia mobitzen dan eta horrelakoak entzun daitezke.
Ik. abárka-ézten, aizáu. 2. ezten, ezténa. (c). izena. Aguijón de un insecto. Erliak eztena sartzen botsu ikusikozu. Sin. mízto.