2. érako

Noiz:og., 04/20/2006 - 16:36, nork:juanmartin

2. érako, érakua. (d). adjektiboa. Egokia. Apropiado, -a. Auxe da guretako era-erako burdixa./ Praka onek mendirako erakuak die. Zerbaitetarako edo norbaitendako era-erakua, ia beti. erako egon. (c). esapidea. Zerbait egiteko gogo berezia izan. Erako dago gaur gure gizona soiño dantzarako (AAG Eibes). Ik. éra.