-dun

Noiz:og., 04/20/2006 - 16:36, nork:juanmartin

-dun. 1. -dun. (a). atzizkia. Atzizki posesiboa. Bota ebilladunekin ibiltzen da. 2. -dun. (b). atzizkia. Sufijo que indica repartidor de. Ardauduna ezta etorri./ Esneduna goizeko zazpiretan zeuan atian. Zenbaitetan, arrainddunen esate baterako, dendari edo saltzaile ere bai. Ik. ardáudun, arráinddun, esnédun.