dénpora
dénpora. DENBORA ere entzun dakieke inoiz adinekoei. 1. dénpora, dénporia. (a). izena. Tiempo cronológico. Denpora askuan nago zure zaiñ.
denpora(n) baten. adberbioa. Antzinako garairen baten. En algún tiempo pasado. Itxuria emen denporan baten etzeuan billur makala alako murallak eitteko.
dénporaik baréko, dénporaik barekúa. (d). Zortzi hilabeteko haurdunaldiaz bakarrik jaiotako umea. Don. Ik. zázpiki. dénporaz. (b). adberbioa. A tiempo. Denporaz artu balebe salbauko zan./ Biar denporaz etorri zaitte.
dénporia artu. (c). du aditza. Dedicar tiempo. Eztot neure gauzetarako denporaik artzen.
dénporia emon. (b). du aditza. Matar el ocio, pasar el tiempo. Eztaki zetan denporia emon.
dénporiakin. 1. dénporiakin. (b). adberbioa. Con tiempo. Denporiakin eskuz be ein leike jertsia, baiña nekosua da. 2. dénporiakin. (c). adberbioa. Etorkizunean, egunen batean. Denporiakin etxe guztietan egongo da ordenadoría./ Denporiakin oinddio autopistia ezautukou etxe aurrian.
2. dénpora, dénporia. (a). izena. Tiempo atmosférico. Denpora txarra dago. Sin. giro.