3. árgi!
3. árgi!. (b). interjekzioa. Erne, kontuz. Atento. Mutillak, argi! Nik iru kontautakuan asiko da karreria. Ezer eztauan lekuan eskuak garbi, dagon lekuan begixak argi. (d). esaera. árgi égon. (b). esapidea. Erne egon. Zuen txakurra ni jaikitzen naizenerako argi egoten da. Sin. zoli egon, erne egon. árgi ibílli. (b). esapidea. Arretaz ibili. Andar con cuidado. Argi ibili mendixan, izotza ein ddau ta./ Italiara bazoiazte argi ibili lapurrekin. Elkarrizketan erantzun gisa ere erabili ohi da, besteari arrazoi emanez bezala. —Baietz aurten Zarrabeitiak irabazi. —Ba... argi ibilli. (Bigarren erabilera honen antza du, guztiz berdina ez bada ere).
Ik. lárri ibílli. argi-argi. (c). esapidea. Erdi mozkortuta. Gaberako erdi txilibrizkauta, erbixa beziñ argi. esapidea. Oso argi, zoli. Gu Antiguan jarritta eote giñan, da serenua erbixa bezela, argi, etortze zan. (Lar Antz).