1. alako
1. alako, alakúa. (c). izenlaguna. Halako. Tal como, igual, semejante. Eztot sekula ikusi alako plaia ederrik./ Enajuan uste alakua zanik. Alako eta olako, bata zein bestea entzun daiteke. Adinekoek lehena gehiago bigarrena baino. Dena dela alakok urruntasun kutsua duen bezala olakok gertutasunezkoa du. aláko alakóik!. (c). esapidea. OLÁKO OLAKÓIK. Demasa! Ez sinestekoa! Sekula alako alakoik, orraittio. Asi edurra Erregen egunian da etzan geldittu illabete osuan./ Berriz be potzura jausi da mutikua. —Jesus! olako olakoik! tóntua alakúa!. (b). esapidea. Tonto, más que tonto. Despektiboa indartzeko erabilia. Baita: iñuzentia alakua; mozolua alakua; txepela alakua...