Hiztegia
zíri. 1. ziri, ziríxa. (b). izena. Zurezko edo burdinazko atal estua, nonbait sartzeko erabiltzen dena. Ziri batekin lotuta dare bi abiak. Sin. kuiña. Ziririk onena ezpal berekua ei da. (c). esaera. Kidekoen eztenkadak izaten direla mingarrienak, barren.
2. ziri, ziríxa. (c). izena. Egurra bringatzeko zurezko edo burdinazko kuina. Ekarri porria ta zirixak baldo au erdibitzeko./ Egurrezko ziri bat eizu aizkoriakin bittarte orretan sartzeko. Egur handiak zatitzeko erabiltzen direnei ziri edo burdinziri.
Ik. porra-zíri, txinga. ziríxa sartu. (c). esapidea. Gezurra sinistarazi, adarra jo. Hacer creer una mentira, engañar. Ziri edarra sartu dotse askoi Torreviejako apartamentuekin.
Ik. larakúa sartu, porrúa sartu, ziripote. 3. ziri, zirixa. (d). izena. Oihalgintzan, kanilla, anezkaren barruan doan kainaberazko zotza, non zeharraria biltzen den. Canilla o carrete de la lanzadera en el cual se enrolla el hilo de la trama.
4. ziri, zirixa. (d). izena. AZAOKETARAKO ZIRI. Linu edo gari azaoak lotzeko egurrezko makilatxo okerra, puntan kakutxoa duena. Olase artu eskutaratxo bat, dozena bat zer, buelta emon da biurtu; zirixak pe izaten zien alde baten kakutxua daukenak, zirixak egurrezkuak. Juana. AZAOKETARAKO ZIRIxa ere bai. 5. ziri, ziríxa. (d). izena. Berakatz, kipula, porru eta halakoei zahartzen direnean barruan ardatz modura sortu ohi zaien zil gogorkotea. Baita zuhaitzei, pinuari adibidez, zahartzen denean bereizten zaien erdiko ardatza. Bein berrogetamar bat urte ezkero zirixa eitte jakue piñuei./ Zirixa eindda dare porruak. ZIRIXA EI Ik. kípula, zil.
zírika. (c). adberbioa. Zirikatzen. Azuzando, chinchando. Beti alkarri zirika dabitz./ Ez ari asi neri zirika. NORI zirika.
zirikada, zirikadia. (d). (Eibar) Eztenkada, adar-jotzea. Onelakua gendun Trapu-trapu be. Beti norbaiti zirikadaren bat nundik sartuko ibiltzen zan. (SM Zirik)
zirikalári, zirikalaríxa. (c). adjektiboa. ZIRIKATZAILE. Zirikazalea. Azuzador, -a. Ola gauzak etaratzen ibiltzen dana bestiai, zerian, zirikalarixa. Klem./ Orregaitik ez ei ziran falta zirikatzailliak diskursua ein zeixan axaxa emonaz. (SM Ezten). Ik. ziríkau.
ziríkau. (c). du aditza. ZIRIKATU, ZIRRIKATU. Zirikatu. Tentar, azuzar. Beti anaia zirikatzen ibiltzen da negar eraiñ arte./ Puxkat zirikau ezian etzan euskeraz ikasten jarriko. Ik. áxaxa émon.
zirikillote. 1. zirikillote, zirikillotia. izena. (Eibar) Ukendu bat. Zauri orrendako amandriak dauka zirikillotia. (AAG Eibes) 2. zirikillote, zirikillotia. (Eibar) Kalabaza egosiarekin eta azukrearekin egiten den gozokia; kalabaza-mermelada. Cabello de ángel. Bazkarittan postre berezixa daukagu gaur: zirikillotia. (AAG Eibes).
zirímiri, zirímirixa. (b). izena. Lanbroa. Llovizna. Ezaguna baina gutxi erabilia, baserrian behintzat. LANBRO da arrunta
zíriñ, ziríña. (a). izena. Hegazti-kaka. Excremento de ave. Ziriña darixola ibiltzen die usuak. Beste abere batzuenari ere esan dakioke oso birina denean, beherakoaz daudenean eta.
ziripote, ziripotia. (d). izena. (Oñati) Gezurra. Ziripote ederra sartu xoskuk orrek. Ik. ziríxa sartu.
ziri-sartzáille, ziri-sartzaillía. (c). adjektiboa. Ziriak sartzen dituena. El/la que miente o engaña con habilidad. Zirisartzaillia, gizurrakin egixan zera esaten dabena. Egixan kolorian gizurra esan da zirixa sartu. Klem./ Alakua zan gure Trapu-trapu ziri-sartzaille okerra. (SM Zirik).
ziríttu. 1. zirittu. (d). da aditza. Landareari barruko zila, ziria, garatu. Sin. zílddu. 2. zirittu. (d). da aditza. Ziriz enborra erdibitu. 3. zirittu. (c). du aditza. (lagunartekoa.) Larrua jo norbaiti. Oso tabernakoa. Follar a alguien un hombre. Muy de taberna. Lagaidak neri, laster zirittuko juat eta.
4. ziríttu, zirittúa. (c). izena. Ziritze saioa. Azelakotxe zirittua emungo notsaken baztarreko ari.
ziri-zulo, ziri-zulua. (d). izena. Txondorrari egiten zaion zuloa bizitasuna emateko. Ziri-zulua, baiña zulo aundixa ezta biar izeten, bakarrik arnasia artzeko beste. Cand. Goialdean edo behealdean egiten ziren. Sin. subegi (Eib.) Sin. ondozulo.
zirkinzúlo, zirkinzulúa. (c). izena. Rincón, escondrijo. Zirkinzuluak? Ezkutulekuak ero, bittarte txikixak ero. Klem./ Etxe arek badauka makiña bat zirkinzulo./ Beian euki giñuan zirkinzulo bat. Labe ta danak aintxe. Aniz.
zírku eiñ. (d). esapidea. Zirkin egin, txokea ebitatu alde batera eginez. Esquivar la colisión. Zirku eiñ dau ero. Ola bat zuzenian datorrenian, ra!, albora aldeta; zirku eittia. Ume bat aintxintxika doianian, ra! albotik zirku in jao.
zírri, zírrixa. (b). izena. XIRRI. Toque furtivo. Zirri edarrak eitten dotsa kriadiai. Ik. Toribio Etxebarriak nola definitzen duen ZÍRRI EI zírrika. (b). adberbioa. Zirriak egiten.
zirrí-zórro, zirrí-zórrua. (d). onomatopeia. Arnasa hartzerakoan egiten den zarata txarra. Se dice del ronroneo al respirar. Pulmoietatik izurrauta dago. Arnasia artzerakuan egundoko zirri-zorrua etaratzen dau.
zirríborro. 1. zirríborro, zirríborrua. (c). izena. Garabato. Lapitzakin ero zerakin eitten dien borroiak, garabatuak. Zirriborrua besteik eztau eitten orrek eta; umiagaittik. Klem.
2. zirríborro, zirríborrua. (b). izena. (Oñati) "Cosa mal hecha, revuelta. Zirriborro bat eiñ: naaste bat eiñ." (Izag Oñ).