Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
txárri
txarrítoki
txarrítoki, txarrítokixa. (b). izena. Zerritegia. Pocilga. Txarritokixa emute juan etxe arek. Sin. txarríkorta.
txarrítta, txarrittia. (c). izena. Piper egitea, eskolara ez joatea.   El hacer novillos. Makiña bat txarritta einddakuak gaittuk mutikotan./ Txarrittia besteik ezkeunkan buruan. txarríttan eiñ. (b). esapidea. Piper egin.   Hacer novillos. Txarrittan eiñ da bein baiño geixaotan joate giñuztan Mari Justai keixak arrapatzera. Sin. eskuela martxando eiñ (Elg.), kalba eiñ (Oñ.). Sin. pípar eiñ.
txarríttu. 1. txarrittu. (c). da-du aditza. (adierazkorra.) Zikin-zikin egin.   Ensuciar(se) mucho. Ziero txarrittuta etorri die ikastolatik. 2. txarríttuta. (d). adberbioa. (eufemismoa.) Lafiauta, atxurtuta, mozkortuta. Don.
txártel, txartéla. (c). izena. Paskuazkoa egiteko, apaizarekin elkarrizketa egin ondoren, urtero lortu behar zen papeltxoa.   Cédula que había que conseguir cada año del cura para poder cumplir con el precepto pascual. Dotriñia buruz jakiñ arte etzoskun emuten txartelik. Ik. paskuazkúa eiñ.
txárto. (b). adberbioa. Gaizki.   Mal. Txarto dago bidia. Ubera aldean gehiago. Sin. gáizki, txarki.
txártu. (b). da-du aditza. Empeorar. Asko txartu da gure arteko girua./ Egualdixa txartu ein ddau.
txartxa. izena. (Eibar) "Estructura de madera que forma la prensa en el lagar. Aurten sagardaua eitterakuan jota txartxak be apurtu dittue gurian." (SB Eibetno).
txasta eiñ. (b). aditza. (haur hizkera.) Indizioa sartu.   Poner una inyección. Ez ibilli ortosik arri gaiñian, bestela medikuak txasta eingotsu. Etim.: zast egin.