Hiztegia
txar, txárra. (a). adjektiboa. Malo, -a. lupuá baiño txárraua. (c). esapidea. Oso txarra, gaiztoa. Pertsonez, batik bat. Orren aittajuna be lupua baiño txarraua zuan. Ez dakigu esapide hau lupu-ren lau adieretatik zeini dagokion. sarnia baiño txarraua izan. esapidea. Oso txarra izan. txarraorik ez euki. esapidea. 1. txarraorik ez euki. Okerrago ez egon. Fernandok eztauka txarraorik. (Lar Antz). 2. txarraorik ez euki. esapidea. Itxura txarrik izan ez. Aspaldian ikusteke nenguan, da eztauka txarraorik. (Lar Antz).
txarréra artu. (c). esapidea. Gaizki hartu. Brometan “fraille” esan notsan, txarrera artu ta burrukarako plantau jatan.
txarréra jo. esapidea. 1. txarrera jo. (b). esapidea. Eguraldia txartu. Egualdixak txarrera joko ei dau. 2. txarrera jo. (c). esapidea. Ir a malas (por la via judicial, etc.) Jente orrekin onian konpontzia obe dozue. Txarrera jo ezkero galtzekuak dauzkazue. txarrían. (c). adberbioa. A malas. Ni onian ona naiz baiña txarrian oso txarra./ Etxera ekarrikou, onian ezin bada txarrian.
Sin. gogorrían. Ant. .