Hiztegia
tróska, troskía. (c). izena. Traska ere bai zenbaitek. Zenbait ur motak duen kare-sustantzia, denari itsatsia geratzen dena. Caolín, sustancia caliginosa que portan algunas aguas y que se adhiere a todo. Kangrejuak troskaz forrauta eztittuzu ikusi?/ Tuberixa barruan be troskia formatzen da./ Troskia da kolorez marroixkia, nabarka ortaikua. Don.
troská-ur, troska-úra. (c). izena. Troska duen ura. Agua que contiene mucho caolín. Iruerrekako ura troska-ura da.
trósko. 1. trosko, troskúa. (d). izena. TRASKO. Zerbaiten lodiunea, soka batena adibidez. Bulto, por ejemplo de una cuerda. Soka-korapillo bat pe bai, trosko bat, sendo-unia. Zeoze pasau ezin dozunian-da, troskua parian-da, troskaunia. Klem./ Gure aittajunak eitte eban [artilezko haria] bape trasko barekua, bape korapillo ero pelota barekua.
Egur bat ekonomikan sartu ezinda jardun daiteke troskuak edo troskauniak oztopo egiten duelako. 2. trosko, troskúa. (d). izena. Lingote de hierro. Sin. totxo.
tróte, trótia. (c). izena. Antxitxika-saioa. Trote. Polizia atzetik giñuala, guk eruan giñuan trotia.
trote eiñ. (b). du aditza. (adierazkorra.) Escapar corriendo. Laga poltsia ta trote ein zeban mutikuak eskolatik./ Txakurra!, trote ortik!
trote!. (c). interjekzioa. Alde! Ale mutikuak, trote emendik! trótia emun. (c). esapidea. Asko erabili. Egundoko trotia emun dotsat jertse oni. trótian. (b). adberbioa. Al trote, al galope, corriendo. Ez ibilli trotian etxe barruan./ Trotian zoian astua. Ik. laukúan, pausúan.