Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
tra. onomatopeia. "Bizkortasuna eta indarra. Hartu eta tra! kendu zetsan eskutik." (SB Eibetno)
trába, trabía. (a). du izena. Estorbo, traba. Kendu ari trabatik./ Trabia daukat eztarrixan. TRÁBA EI trabán egon. (a). aditza. Estar estorbando. Zure kotxia traban dago.
trabáu. (b). da aditza. Trabarse, tropezarse. Arantza baten trabau ta muturrez aurrera. Hizketarakoan ere bai: Trabau eitten da berbetan. Ik. arbi-atala trabau.
trábes. 1. trabes, trabésa. (c). izena. Bola-jokoan, pelotan, etab. egiten den apostua beste batzuen jokoari buruz.   Apuesta en los bolos y otros deportes rurales, con un contrincante acerca del juego de unos terceros. Orri asko gustatze jako trabesa./ Patxik milla duro irabazi jostan trabesian. Frontoian korredoreen bidez egiten dena ez da trabesa; ostera aldamenekoari dirua jokatzen badiozu bataren edo bestearen alde, orduan bai. trabesían. (c). adberbioa. Trabesak eginez, aipaturiko joko sistiman. Trabesian jokatukostat: bi baietz Patxik. Ik. ezarríxan, kontrafabóre jokatu. 2. trabes. Ik. trábesetara.
trabesaiño, trabesaiñua. (c). izena. Trabes jarrita doan egurra.   Travesaño.
trábesetako, trábesetakua. (c). izena. Muturrekoa.   Bofetón. Geldik egon ari trabesetako bat artu nai ezpok. Besoaz trabesetara, zeharka, emandako kolpea edo.