Hiztegia
tenpláu. 1. tenpláu, tenpláua. (d). adjektiboa. Lasaia, mantsoa. Tranquilo, -a, sosegado, -a. Persona tenplaua da izan, baiña dana biako dau.
Pertsonez esana. 2. tenpláu. (c). adberbioa. Lasai, soseguz. Sosegadamente. Bere katxabatxuakin tenplau asko ibiltzen dok aura./ Tenplau eitten dau berba.
3. tenpláu. (c). da-du aditza. Epeldu. Templar. Gaur asko tenplau dau egualdixa./ Gatzarixa bota aurretik tenplatzen laga bia jako esniai.
4. tenpláu. (c). aditza. TENPLIA EMON. Forjatu ondoren erreminta edo pieza bati erresistentzia eta gogortasuna eman, uretan poliki-poliki sartuz. Templar. Gero tenplau. Uretan tamaiñua artu biar. Orrek galtzairuzko iddetaixak peligrosuauak izate zian, denpora askuan eukitzen bozu uretan, bertan geratu, eten itte zian. Inaz./ Taillarretan-da ortxe, tenpliak emon-da, burdiñia suberatzeko-ta, kañoiak-eta peatzeko-ta. Cand. Sin. arua emon (Eib.).
tenple, tenplia. (c). izena. Temple.
tenple onekoa edo txarrekoa izan. esapidea. Patxada onekoa edo txarrekoa izan. tenple onian edo txarrian egon. (c). esapidea. Aldarte oneko edo txarreko egon. tenplera etorri. esapidea. Tenperatura egokira heldu, behar duen puntua lortu sutegian berotutako gauza batek. Lau bat egun eo pasautakuan, erretakuan, geo itxain in biaakon egun batzuk; gero etaatzeko ba, bere tenplera etorri ero. CAND. Ik. tenpláu.