Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
puxeta
ráro
ráro, rárua. (a). adjektiboa. Raro, -a. Pertsonez zein gauzez. Gizon ori raro utsa izan da beti./ Gauza raruak pasatzen die emen. euli zurixa baiño raruaua. esapidea. "Pertsona bereziez esan ohi da.   Perro verde. Lagaixok horri bake-bakian, euli zurixa baiño raruagua dok eta." (Zuaz Deb).
rarokeríxa, rarokerixía. (b). izena. Arrarokeria. Sin. raréza.
rarokóte, rarokotía. (c). adjektiboa. Arraro samarra.   Rariponcio, -a. Olako rarokote batekin ezkondu zan.
rarótu. (b). da aditza. Arrarotu. Aspaldixan mutil ori ziero rarotuta dago.
ras. onomatopeia. "Atrapar rápidamente algo. Gero, ras!, hartu eta barrura, ras!, potekaria bete arte." (SB Eibetno)
rasíau. 1. rasíau. (c). du aditza. RASÉAU. Paretak porlanez eta planaz berdindu igeltseroak.   Rasear. Rasiatzia ta pintatzia bakarrik falta jaku./ Llaniau baiño rasiau geixao esaten da, liso laga. Don. 2. rasiau. (c). du aditza. RASÉAU. Pasar el rasero. Garixa rasiauta izeten da imillaunian, eta bestia torretuta. Don. Ik. erreséro. 3. rasíau. (c). du aditza. RASÉAU. Pelotan, gogor eta behe-behetik jo pelota.   Rasear la pelota. Atzera etxuan joten, rasiau itte juan pelotia. Ik. kortáu, moztu.