Hiztegia
pilláu. (b). du aditza. PILLÁTU. Pilak egin. Amontonar. Etxe aurrian pillauta dare traste guztiak./ Bazabitz zu diruak pillatu ta pillatu.
pillo, pillúe. (a). izena. (Leintz) PILLA. Pila. Montón. Eskoriatzan hala deitzen zieten garai baten kanpotarrek euskaldunei. Euskaldun gehienak herriaren goi aldean bizi ziren, eta batzuek behealdekoei "maketo" deitzen zieten, eta, berriz, "pillue" beheko etxe berrietan bizi ziren erdaldunek goikoei. "Ese es pillue". Berba hori (pillue) etengabe entzuten zietelako, ziur asko. Sin. pílla.
Pillo, pillo, sangarra pillo!. esaera. "Aupa! Viva! Poztasuna adierazteko berbak. Tor. Etxebarriak diñuan moduan: 'Palabras mágicas con las que los chicos proclamábamos la exclusividad de algún feliz hallazgo, como un montón de flores, fresas, moras." (SB Eibetno).
pin-paun. onomatopeia. (Eibar) PIN-PAN. "Atien zaratia haiziak itxi eta zabaldu egitten dittuanian, indarrez; baitta beste edozein kolpe be." (SB Eibetno).
pinplau. (c). aditza. (eufemismoa.) Mozkortu. Puxkat pinplau zanian, aora etorri jakozen danak esan zotsan./ Nik uste dot Karlos puxkat pinplauta zeuala atzo. Gehienetan "puxkat" aurretik. Lafiau baino leunagoa da.