Hiztegia
óste, óstia. (
b).
izena.
Lekuarekin, zerbaiten atzealdea; denborarekin, zerbaiten gerokoa. Leku-denborazko kasuetan, batik bat. Armaixo ostian zeuan ixil-poltsia./ Meza ostian da bazkaixa. Bigarren osagai gisa, batik bat: etxeoste, bazkaloste, klase-oste. Bergarako kalean bada inguru bat "Osteta" izenekoa, hirigunearen ostean geratzen dena, hain zuzen. Ik. ondúan. ostéra.
1. ostera. (b). juntagailua. Ordea, aldiz. Sin embargo, empero. Igez ezkiñuan sagarrik artu, aurten, ostera, edozenbat. Ik. barriz. 2. ostera. (c). adberbioa. Berriz. Ostera be lengo ipuiñakin zatoz? . Sin. bárriz. 3. ostera. izena. (Eibar) Salida, paseo, vuelta.
ostérre, osterría. (
d).
izena.
Zerua estalita dagoelarik egiten duen bero handia. Pastoral egunian bero pasau giñuan. Euzkirik etzeuan, baiña osterria. Sin. goiérre.