Hiztegia
mari-. (b). aurrizkia. Prefijo de apodos con que se llama ocasionalmente a la mujer, de matiz despectivo o reprobatorio.
Ik. hurrengoak. Adierazkorrak dira eta mugagabean erabiltzen dira, batik bat.
Maríaren alába, Maríaren alábak. (c). izen propioa. Neska gazteen kofradia, gerra ondorengo urteetan oso indartsua. Hijas de Maria. Abadiak Mariaren alabak esate zoskun baiña gu Hijas de Maria giñan./ Bezperen ostian eukitze giñuan Hijas de Marian juntia. Ik. Lúistar.
marí-bándera, marí-bánderia. (c). Emakume "lizun" samarra, freska samarra. Mujer algo "desvergonzada". Mari-bandera, ba freska samarra danian ero. Klem./ Gaztetan mari-bandera majua izandakua da.