Hiztegia
mardul. Sin. mardul. 2. mardul, mardula. adjektiboa. (Antzuola) Eskuzabala. Aura esku mardulekua da. (Lar Antz).
mardura, marduria. (c). izena. Jantzi baten betegarria.
marduría émon. (d). esapidea. Soineko bati betegarri bat sartu buelo handiagoa emateko. Klem.
mari-. (b). aurrizkia. Prefijo de apodos con que se llama ocasionalmente a la mujer, de matiz despectivo o reprobatorio.
Ik. hurrengoak. Adierazkorrak dira eta mugagabean erabiltzen dira, batik bat.