Hiztegia
líkiñ, likíña. (d). adjektiboa. Viscoso. Eztakik ze dan Benedictine? Alako erari likiñ bat. Ik. lika.
lilíxo, lilixúa. (c). izena. . LILIXO ZURI. lilium candidum. Azucena. San Juan sortan jarri ohi zen.
líma, limía. (a). izena. Lima. Limiakin jaixozu puxkat eta sartuko da. LIMÁN. Limaketa lanean. Ori Cometsa-n ibilli zuan liman.
linbo. 1. línbo, línbua. (c). izena. Bataiatu gabeak hildakoan joaten omen ziren lekua. Limbo.
2. linbo, linbue. (Leintz) Haur bataiatu gabeak lurperatzen ziren lekua, "kapillako itxugiñan azpixan." (Aran Gatz).
línea, línea. (c). izena. Linea de alta tensión. Gure sobixkarretik pasatzen da linea./ Lineak piñui-sailla arrapau dosku. Linea, mugagabean nahiz mugatuan, adinekoek. Líneia ere entzun daiteke gazteen artean, mugatuan.
linparkeixa, linparkeixia. izena. (Antzuola) "Hondarrak, batez ere jan hondarrak. Egunero linparkeixak geatu biar./ Freskeria linparkeixaz beteta dao." (Lar Antz).
linpíau. 1. linpíau. (c). dio aditza. (lagunartekoa.) Jokoan edo lehiaketan norbaiti irabazi. Ganar a alguien en un juego o competición. Milla duro linpiau najotsan kartetan./ Oriok errez linpiauko jotsak Kaikuri. Sin. txapíau. 2. linpíau. (c). du-dio aditza. Ohostu. Robar. Kotxetik kaseta linpiau jostek.
Sin. txapíau. Ik. línpio.
línpio. 1. línpio. (c). adberbioa. (lagunartekoa.) Hilda. Muerto, seco. Arbolatik jausi tta linpio geratu zuan./ Olakuai bi tiro ta linpio. Ik. garbi geratu, seko geldittu. 2. línpio. (c). adberbioa. Ezer barik, hutsik. Lapurretaz aritzerakoan. Lapurrak etxia linpio laga zotsen.