Hiztegia
lábaiña. 1. lábaiña, lábaiñia. (b). izena. Navaja de afeitar. Oinddio be bada labaiñiakin bizarra kentzen daben jentia. Ik. kútxillo. lábaiñia baiño zorrótzaua. (c). esapidea. Oso zorrotza. 2. labaiña, labaiñia. izena. (Eibar) "Damaskiñau bihar dan gaiñazala pikatzeko (arraixatzeko) erraminttia." (SB Eibetno).
lában. 1. laban, labána. (a). adjektiboa. Irristakorra. Resbaladizo. Izotza ein ddau ta oso labana dago bidia.
lában eiñ. (a). du aditza. Labandu. Resbalar. Bedarretan laban ein dda estatara jausi naiz. Sin. írrist eiñ, labandu. 2. laban, labana. (d). adjektiboa. Lausengaria. Adulador, -a.
labándu. 1. labandu. (a). da aditza. Laban egin. Resbalar. Miñ artu dau eskillaratan labanduta. Sin. írrist eiñ, lában eiñ. 2. labandu. (c). da aditza. Laban bihurtu. Volverse resbaladizo. Mendebala zeuan eta frontoia partidu erdirako ziero labandu zan.
labankára. LABANKADA. 1. labankara, labankaría. (b). izena. Resbalón, patinazo, desliz. Labankaria an da labankaria emen etorri giñan Urbixatik bera./ Bein ezkondu nitzuan baiña berriz etxuat eukiko olako labankaraik.
2. labankara, labankaria. izena. (Antzuola) "Umeak jolasteko txirrista." (Lar Antz).