Hiztegia
kurrin. "Onom. del gruñido de los cerdos. KURRIN-KURRIN. Llamada que se les hace a los cerdos. Sin. kutx-kutx.
kurríxka, kurrixkía. (b). izena. Grito agudo, gruñido agudo. Arek etara zittuan kurrixkak; txarrixa iltzen ziarduela emoten zeban. Txerriarena, bereziki. KURRIXKAK ETARA edo EI kurríxkaka. (b). adberbioa. Kurrixkak ateratzen. Ik. kurrúnka, kurrúxka, txilíxo.
kurrúnka, kurrunkía. (d). izena. KURRINKA. Gruñido no agudo de cerdo. Zorrotza denean, kurrixka edo kurruxka. kurrúnkaka. (d). adberbioa. Gruñiendo. Txarrixa kurrunkaka dao, gosiak eongo da. Don.
kurrúxka, kurruxkía. (d). izena. KURRIXKA, TXARRI-KURRUXKA. Kurrixka, txerriaren hots zorrotza. Gruñido agudo de cerdo. Txerriak zer egiten duen galdetu diot amari, eta KURRUXKA erantzun du behin eta berriz; TXARRI-KURRUXKIA, gehitu du. Gaur egun KURRIXKA entzun ohi da. Hots lasaia denean KURRUNKA. Ik. kurríxka, kurrúnka.
kúrtidu. 1. kurtídu. (b). da-du aditza. Curtir(se). Narrua kurtidu ein biar izeten da./ Majo kurtiduta dare korredoriak./ Basuan lanian dabizenak ondo kurtidutakuak izeten die. ZAILDDU eta KURTIDU Sin. dira irudizko zentzuan, baina "narrua zailddu" ez dut sekula entzun. Ik. zailddu. 2. kurtidu. (d). du aditza. "Amasar la masa del pan en la artesa." Kurtidu. Amasau, masia eiñ ero kurtidu. Zenbat eta geixao erabili tta. Don. Sin. amásau.
kúrtiña, kúrtiñia. (c). izena. KORTIÑA. Cortina. Zelako kurtiña polittak jarri dittuzun./ Kurtiñak botata euki neban. Eli. Orain KORTI Ik. errézela.
kúrtzelu, kúrtzelua. (d). izena. Kriseilua, petroliontzia. Lampara de petroleo. Kurtzelua aretxek zeban izena, petrolio-ontzixak. Karburuakin bazan kandilla esaten zan, eta petroliuakin bazan kurtzelua. Don.
komentario 1
kurútze, kurutzía. (a). izena. KURTZE (LEIN.). Cruz.
komentario 1 kurutzia euki. (b). esapidea. Asko sufritu. Orrek dauka kurutzia alabiakin.
kurútzegi-sórta, kurútzegi-sortía. (c). izena. Kurutzegiekin egindako sorta. Aurten Markiko Jabierrek eruan dau kurutzegi-sortaik onena.
Ik. kurútzegi.
Kurútze Santuáren. (c). izena. Eskuineko hatz handiaz hiru gurutze -bekokian, ahoan eta paparrean- egitean datzan zeinatze kristaua. La Señal de la Cruz. Dotriñan Aittiaren eta Kurutze Santuaren eitten ikasten giñuan lelengo. Ik. siñátu, aittiaren.
kuskílddu. 1. kuskilddu. (c). da aditza. KOSKÓITTU (OS.), KOSKITTU (OÑ.); OSKITTU. Gauza mikatz edo garratz bati, intxaur edo laranja bati, adibidez, azal eta guzti koska egiten bazaio haginak edo ahoa kuskilddu egin zaizkigula esaten da. Dícese del sentir dentera, del efecto que producen en la boca las cosas muy agrias o amargas al morderlas. Pomelua lenengoz probau nebanian ao guztia kuskildduta geratu jatan./ Intxaur moskanai ainka eitten bajak jakingok ze dan agiñak kuskiltzia./ Gaztaiña zuritzen ondo agiñak koskoittuta ibilitta gare beti. Mertz. 2. kuskilddu. aditza. (Antzuola) "Pertsona hotzak dagoenean uzkurtu." (Lar Antz).
kustíño, kustiñúa. (c). izena. Cuestión. Eztakitt egun txarra zeukan ala zer, kustiñua da doble kobrau nai zoskula. KUSTI
kútun. 1. kutun, kutúna. (c). izena. Jostunek orratzak gordetzeko erabiltzen duten almoadatxo modukoa. Acerico. Kutuna lenao orratzak sartzeko e, barruan zerrautsakin, telia jositta. Klem.
2. kutun, kutúna. (c). izena. Haurrei paparrean jartzen zitzaien bedeinkatutako zorrotxoa. Amuleto. Barruan bedeinkatutako zeoze ipintze zuan; mojak eitte juen. Kutuntxua orratzakin umiei ipintzen jakuena; txikixa; batzuk biotzan formakuak eta itte zittuen; gaiñetik sedazko telia, baztarrian pespunte politten batekin, ero kordoitxon batekin ero rematauta. Klem. Erruda, apioa eta asentzio bedarra eramaten omen zuen barruan. Ik. errúda. 3. kutun, kutúna. (d). adjektiboa. Maitea. Bere kutuna bisitatzera joan da.
