Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
kángrena
kanpókalde
kanpókalde, kanpókaldia. (b). La parte exterior de algo. Etxian kanpokaldia ainbestian be badago, baiña barrukaldia zisko eindda. Ant. barrukalde.
kanpolarrósa, kanpolarrosía. (b). adjektiboa. Etxean kakatsua eta kanpoan atsegina dena.   Desagradable en casa, simpático, -a fuera. Andra koittaua etxian da bera berriz jaun, ortik ziar. Kanpolarrosa majua don ori. Kanpolarrosa, etxe-kakatsu. (c). esaera. Etxe-kakatsu hitza esaera honetan bakarrik entzun dugu. Esanahi bereko esaerak: Kanpolarrosa, etxe kardo./ Kanpolarrosa, etxe otso./ Kanpuan uso, etxian otso (Lar Antz).
kánpora!. 1. kánpora!. (a). interjekzioa. Fuera! Kanpora emendik! Bixkor! Sin. fuera!. 2. kánpora. (b). posposizioa. Aparte de, por lo demás. Zakar samarra da; ortik kanpora oso mutill ona. -TIK kanpora. "Ortik kanpora", ia bakarrik. Sin. fuera.
kanpósantu, kanpósantua. (a). izena. KÁNPASANTU. Cementerio. Hilarik kánpAsantu dio. Bertan dare elizia, kánpasantua ta dana Mendiolan. anka bat kanposantuan izan. (b). esapidea. Hilzorian egon.