Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
grazióso
guenétxe ságar
guenétxe ságar, guenétxe sagárra. (d). izena. Sagar mota bat.
gu geu. (b). izenordaina. Nosotros, por nuestra parte; por lo que respecta a nosotros. Zuek nai dozuena eiñ, baiña gu geu ezkoiaz aurten iñora./ Zeoze pasatzen bada be guk geuk eztakigu ezer./ Zuendako badakitt eztatorrela ondo, baiña guri geuri etxaku inporta. NOR, NORK eta NORI kasuetan, batez ere. I éu, áura béra, zu zeu, zúek zéuek, árek érek-ek ere jokabide berdina dute.
guntzúrrun, guntzúrruna. (b). izena. Riñón. Guntzurrunetatik operauta dago. Azen.: guntzurrúna ere entzun daiteke.
guraiña. (b). esapidea. (Oñati) GUREAIÑA (LEIN.). Gura adina, nahi beste. Perretxikua guraaiña dao.
gúraiza, gúraizak. (a). izena. GÓNAIZA, GONÁTZI (BERG.). Artaziak.   Tijeras. Harrigarria da zenbat eratara esaten diren tresna hauek Bergarako erdigunean bertan. Sin. artázi.
gúra ízan. (a). du aditza. (Angiozar) GURE IZAN (LEIN.). Nahi izan.   Querer. Eztot ori gura. Konposatu askoren osagaia: negargura, logura, aundigura... Sin. nái izan.
gurako, gurakua. adjektiboa. Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-gúrako, -gurakua) gura duena, pretenditzen duena. Familixa ori beti izan da aundigurakua.
guráso, gurásuak. (b). izena. Aita-amak.   Los padres. Bere gurasuen etxian bizi da. Sin. aittá-áma.
gúre. 1. gure, guría. (a). izenlaguna. Nuestro. guríak eiñ. (c). esapidea. Galduta egon. Asuntua aldatzen ezpada guriak ein ddau. Ik. géure. 2. gure, guría. (b). izenordaina. Gure etxea.   Nuestra casa. Etorri zaitte gurera, gurian afaldukozu./ Guriak eztauka garajeik./ Guretik zuenera berreun metro dare. Oso adinekoek GERE ere erabiltzen dute: gere, gerian, gerera...