Hiztegia
gozagárri, gozagarríxa. (d). izena. Gozotzeko balio duena. Zentzu literalean zein irudizkoan. Dulcificante, dulce. Gizon orrek beintzat eztau gozagarri aundirik eruango etxera./ Gailletak, ero karameluak ero, gozagarrin bat ekarrizu umiandako.
gozákaitz, gozakáitza. (d). adjektiboa. Desatsegina, gustua egiteko gaitza, pertsonez; latza, lakarra, arropaz, lurraz, etab. Desagradable, referiéndose a personas; áspero, duro, referiéndose a ropas, tierra, etc. Persona bat pe izan leikek gozakaitza, desagradablia danian ero. Galtza batzuk pe izan leizkek. Klem.
Ant. gozátsu. Ik. gozakáiztu.
gozakáiztu. (d). da aditza. Gozakaitz bihurtu. Volverse áspero, duro, desagradable. Lurra be gozakaiztu leikek, tenple txarra artzen dabenian; erropia be bai modu txarrian garbittuta ero. Personia be bai. Klem. Ik. gozákaitz.
gozámen, gozaména. (d). izena. Dicha, gozo, placer. Astotxua Santa Luziako ferixatik ekarri zebenian, aura zan umien gozamena./ Arendako eztago gozamen aundixaorik atsaldeko musaldixa baiño.
gozátsu, gozatsúa. (d). adjektiboa. Gozotasunez betea, biguna, leuna; zapatak, arropak, euria, lurra, etab. Suave, blando, -a. Zaparrada gozatsua ein ddau./ Narru biguna daukenian zapata gozatsuak diela esan leikek. Klem.
Pertsonez ere esan omen daiteke. Euriari dagokionean adb. gisa ere bai: Gozatsu diardu eurixa. Ant. gozákaitz.