Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
etxóste
eulórde
eulórde, eulórdiak. (d). izena. Lehen leku altuetan (Elgetan eta Elosun, adibidez) uda partean lainoa sartzen zenean egiten zuen lanbro-euria, behetan egiten ez zuena. Horregatik lurrak askoz ere freskoago mantentzen omen ziren. Aspalditxoan ez omen du egiten eguraldi jenero hau. Etim.: euri+orde.
1. éun. (a). zenbatzailea. Cien.
ehuna joten
© Jaione Isazelaia
2. eun, eúna. (d). izena. Linu-hariz egindako oihala.   Tejido, lienzo, de lino. Andik aurrera eztou geixao eunik zertu. JJp./ Da gero, arilddu esaten jakon, da matazak ein, dda gero tejerua or zeuen, Osintxun eitte zan euna, Tejerokúan. Aniz. Linua ereiteari laga zitzaionean hitza ere erdi-galdu zen. Eunak eun lan da esaera. Linua soroan ereitetik ehuna egin arte lan asko zuen. Ene! orrek lan asko, eunak eun lan. Hilari. Esanahia: eúna eiñ. (d). Tejer. Ille jotzen, ardi mozten, euna eitten... JJp. Sin. eundu.
Eunak eun lan. esaera. Ehungintza lan luzea eta astuna da.
eúndaka. (b). zenbatzailea. Cientos de. Eundaka lora ondatuittu txingorrak./ Eundaka lagun il zien.
eundoko. Ik. egúndoko.
eundu. (d). aditza. (Eibar) Eho, ehuna egin.  Tejer. Neguan ataratako mataza guztiak eundu ditturaz eunliari emonda. (Etxba Eib) Sin. eúna eiñ.