Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
éskola. 1. éskola, éskolia. (a). izena. Escuela. Uberako eskolia itxi ein bia dabe. 2. éskola, éskolia. (a). izena. Instrucción, formación. Argixa zan baiña eskola gutxikua. eskola ona artu. (c). esapidea. Asko ikasi. Margari, Dolores Ermenteikua ta, orrek danak arekin da, eskola ona artu zeben. Eli. éskolia éuki. 1. éskolia euki. (b). Tener instrucción. Ofizinarako aukeria izan zeban, baiña etzeukan bape eskolaik eta./ Nik eskola asko daukat, e. Mertz. 2. éskolia euki. (c). esapidea. Tranposoa, hitzekin engainatzen duena izan. Traperua etorri jaku kutxa eske; arek dauka eskolia. éskolia ibílli. (c). esapidea. Biraoka jardun. Kotxiai atia izurrau zotsan paretan kontra, ta arek zebillen eskolia. Sin. dotriñia ibilli, errosaixua ibilli.
eskólabako, eskólabakua. (c). adjektiboa. Eskola gabea, ezikasia.   Iletrado, -a, ignorante, analfabeto, -a. Argixa zan baiña eskolabakua, baserri urrin baten azittakua zalako. (Etxba Eib)
eskóladun, eskóladuna. (c). adjektiboa. Ikasia, eskolatua.   "Instruído, letrado. Eskoladuna baina beti dirutik arin.
eskóla-máixu, eskóla-máixua. (c). izena. Maestro de escuela. Eskola-maixuak baiño mixerabliagoik etzuan sasoi baten./ Gizon ori aspaldi Uberan eskola-maixu egondakua da. Maixu edo maistro esaten da normalean. Inoiz eskola- eransten bazaio, ziurrenik, maixuk apaiz edo taillerreko maixu adierazteko ere balio duelako da, eta zehazteko. Ik. máixu.
eskolante txarra
© Gorka Ortega
eskólante, eskólantia. (d). izena. Ikaslea.   Alumno, estudiante. An, badatoz gure eskolantiak pe./ Nere denporan enintzuan oso eskolante ona izan. Adinekoek, eta ironiaz, inoiz esana. Normalean estudiante erabiltzen da. Ik. elíztar.
eskóla-póltsa, eskóla-poltsía. (d). izena. Bolsa de escuela. Eskola-poltsak, lepotik beera, eskola-poltsia, eunezkua, korraizeduna. Hil.