Hiztegia
entzúera, entzúeria. (c). izena. ZEREN. Entzutea, zerbait entzuna izatea. Noticia de algo. —Ez ekixen ezer ala? —Bueno, zeozen entzueria banajaukan, baiña gauza garbirik ez./ Periko Lasa ta, eztakitt entzueria dozun; aretxen ama. Hil. ZEREN entzueria edo entzutia EUKI edo IZAN. Sin. éntzute.
éntzun. 1. entzun. (a). du aditza. Oir. Ik. aittu. éntzun-éntzun eiñ. (c). esapidea. Norbaitek esaten dizuna entzun, norberak ezer erantzun gabe. Bronka, sermoia, erretolika luzea..., gehienetan. —Ze moduz mitiñian? —Ba, entzun-entzun ein juau ta kalera./ Gaztetan etxian zenbat bronka berandu aillegatziagaittik. Guk entzun-entzun eiñ da oera.
entzún?. (b). Entzun duzu? . Ale, emendau telebisiñua eta oera. Entzún? Ik. barré?, ikusí?. 2. entzun, entzúna. (b). adjektiboa. Sonado, de renombre. Eztot ezautzen Gatzako alkatia, baiña oso entzuna da. Ik. éntzute aundíko, gaizki entzun.