Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
edur-kísi
égaran
égaran. (a). du adberbioa. EIÑ. Hegan.   Volando. Egaran eitten daben guztiai botatzen dotse tirua.
egaratzeko gertu
© Gorka Ortega
égaratu. (c). da aditza. Hegan hasi.   Echar a volar. También empezar a volar los pajaritos del nido. Anka ondotik egaratu jatan oillagorra ta ezin izan notsan tiratu./ Txori-apixia nekixen zazpi txorikumakin baiña akordau orduko egaratu zien. Azen.: egarátu ere bai.
egarbéra, egarbería. (c). adjektiboa. Erraz egarritzen dena.   Propenso, -a a tener sed. Gure txikixa oso egarberia ta izarperia da.
egárri, egarríxa. (a). izena. Sed. beixak txala ein barrittan baiño egarri aundixaua. (c). esapidea. Egarri handia. egarríxak égon. (a). aditza. Estar sediento. Egarrixak zarete, ala? . egarrixak estu artu. esapidea. (Eibar) "Ardozalea izan. Pelotari ona zan; bakarrik egarriak artzen eban estu: ez emengo uran egarriak, Riojakuak baiño. egarríxak íttota égon. esapidea. Estar muerto de sed. Egarrixak ittota nago ta etaraidazu ura.
egarríttu. 1. egarrittu. (b). da aditza. Egarria sentitu.   Tener sed. Egarritzen zanerako eruaizu ura./ Egarrittuta etorri da. 2. egarrittu. (c). du aditza. Egarria eragin. Urdaiazpikuak asko egarritzen dau.