Hiztegia
dobláu. 1. doblau. (a). aditza. Doblar. Ez doblau liburua.
dobláuta. (b). adberbioa. Leher eginda. Doblauta aillegau nitzan metara.
2. doblau. (c). aditza. Tolestu (arropak). Erropak doblaizu armaixuan sartu aurretik.
Ik. tolóstu.
dóble, dóblia. (a). zenbatzailea. Doble. Orrek nere erdirik eztau lan eitten da doble (edo doblia) irabazten dau. Artikuluarekin zein gabe esaten da. Ik. bíkoti, bíkotx.
dóillor, doillórra. (d). adjektiboa. Ruin, mezquino, -a. Persona zittal eta borondate txarrekuei esate jakue doillorrak.
Doilloren gauzie medranuek jan. esaera. (Aramaio) Pertsona zekenak gordetako gauzak alperrik galtzen direla. (Orm Aram).
doillorkeríxa, doillorkerixía. (d). izena. Doilorraren ekintza. Ruindad. Doillorkerixa ori eztosku eingo orraittio.