Hiztegia
diabrukeríxa. 1. diabrukerixa, diabrukerixía. (b). izena. Sorginkeria. Diablura, misterio, fatalidad. Motor onek badauka diabrukerixan bat ez arrankatzeko.
Sin. demoníokerixa. 2. diabrukerixa, diabrukerixía. (b). izena. Bihurrikeria. Diablura, travesura. Txikittan makiña bat diabrukerixa einddakua da. Sin. demoníokerixa.
díar, diárra. (a). izena. Deiadarra. Grito, llamada en voz alta. Baten baten diarra entzun da./ Polizian kontrako diarrak eittue manifestaziñuan. Ik. dei. díar eiñ. (a). dio aditza. Deiadar egin, deitu. Llamar. Biar, goizeko zazpiretan diar eidazu./ Barzelonatik diar ein ddotsue telefonotik.
Ik. déittu. díarka. (a). Gritando, llamando a gritos. Umiak diarka baten dabitz./ Manuel, ama zuri diarka dabill.
dibujo. 1. díbujo, díbujua. (a). izena. Marrazkia. 2. díbujo, díbujua. (a). izena. Egurraren hariek sortzen duten marrazkia. Au erdiko biotza da, ezta, da onek emetikan baztarrera asko be dibujo ero lora, beta loratsuaua dau. Juantxo. Ik. lora.
die-kanpo, die-kanpue. izena. (Aramaio) Garai bateko ezkontza bidaia.
Die-kanpoa juetie, ba orduen juete zan egun bireko ero noabaittea. (Orm Aram). Etim.: "Día de campo".
diférentzia, diférentzia. (a). izena. Desberdintasuna, aldea. Diferencia. Diferentzia aundixa etara zotsan.
Sin. alde.
dífuntu, -o, -a, dífuntua, -ia. (b). izena. DEFUNTU (G), DEFUNTA (E). Difunto, -a. Difuntuak pe botau eitten dabe erri batzuetan./ Uriona difuntuak irabazi juan urte aretan karreria.
Defuntu, -a ere bai adinekoek. Ik. zána.
dilín-dalán. (c). onomatopeia. TILIN-TALAN. Intxarri, txilin edo kanpai hotsaren onomatopeia. Abadia ta monagillua badoiaz dilin-dalan konjurua eittera.
dínbi-dánba. (b). onomatopeia. Mailuka soinua eta horrelakoak adierazten duen onomatopeia. Onomatopeya del martilleo, etc. Ermentarixak eta kriauak dinbi-danba ziarduen suteixan.
dínbili-dánbala. 1. dinbili-danbala. (c). onomatopeia. Ibilera baldarraren onomatopeia. Adverbio onomatopéico que indica andares más o menos torpes. Elusura Otabetan. Joliin, lelengo ibilli bedarra batzen tximiñua bezelaxe... da gero oiñez dinbili-danbala izardi batian Elusura erromeixara. Cel. (AA BergEus, 336. o.)../ Oinddio aura egunero juaten dok kalera dinbili-danbala. 2. dinbili-danbala. Ik. díngili-dángala.
dínbirri-dánbarra. 1. dinbirri-danbarra. (c). onomatopeia. Onom. del estruendo, del ruido en el andar, etc. Ez ibilli bota aundixokin dinbirri-danbarra pasilluan ziar. 2. dinbírri-dánbarra, dinbírri-dánbarria. (c). izena. Estruendo. Goiko pisuan bart egundoko dinbirri-danbarria izan da./ Odiatu dago ta laster asiko da dinbirri-danbarria.
díndirri, díndirrixa. (d). izena. Sudurretako izerdia. Moquillo. Surretatik dindirrixa, katarrua... Surretako dindirrixa, izardixa beti, “moquillo”. Don.
díngili-dángala. (b). DÍNBILI-DÁNBALA, DRINGILI-DRANGALA. komentario 1 1. díngili-dángala. onomatopeia. DÍNBILI-DÁNBALA, DRINGILI-DRANGALA. Kanpai-hotsaren onomatopeia. Onomatopeya del repicar de campanas. Dingili-dangala jardun dabe kanpaiak eta itxuria etxen bat dago erretzen. 2. díngili-dángala. adberbioa. DÍNBILI-DÁNBALA, DRINGILI-DRANGALA. "Ganora gabeko pertsonaren ibilera. Dingili-dangala or jabik oin be, etxok orrek gauza aundirik egingo." (Lar Antz)
Sin. tikili-makala.
dió!. (c). interjekzioa. DIÓS!, DEDIÓ!, DEDIÓS!. Dios! Birao biguna. Da erle-batzia, da an utx eittebanai belarrondokua. Diooo, jota... baiña emon belarrondokuak...! Hil. Ik. dedio!.
diplomátiko, diplomátikua. (c). izena. Jakintsu itxuran hitz egiten dutenengatik esan ohi da, adar-soinuz gehienetan. Dícese, generalmente con sorna, de los que hablan como sabios o políticos. Arek tabernan arrapatzen baau entzun bia dittuk esplikaziño galantak. Diplomatikua dok aura. ada Bergaran pertsona bat "Diplomatikua" ezizena duena.