Hiztegia
bráu!. (c). onomatopeia. Onomatopeya de la caída, ruido de un golpe, aparición repentina, acción brusca y momentánea." (Azkue). Basuan ninddoiala, brau! oillagorra urten jatan ankapetik.
Braulio. (Antzuola) "Ijito arraza edo familia bati hala deitzen zitzaion.
Brauliotarrak eskian askotan etortze zien./ Brauliotarrak gure amandriai esate zotsen: etxekoandre marikona za zu, marikona." (Lar Antz).
brébe. 1. brébe, brébia. (d). adjektiboa. Su biziagatik esan ohi da. En cocina, dícese del fuego muy vivo. Lenengo su brebian euki bost minitu eta gero bajau eta ordu erdi laga./ Gaur babak eztare onak, su brebegixan eukittut eta.
2. brébe, brébia. (d). adjektiboa. Berehala bere onetik irteten diren pertsonez esaten da, haurrez, batik bat. Se dice de las personas que se alteran o enfadan por nada, sobre todo de los niños. Jesus! ondo brebia dok pa zuen mutikuoi.
brebenído, brebenidúa. (d). adjektiboa. Zuhurra. Prevenido, -a, cauto, -a. Oso brebenidua da zuen mutiko txikixa. Ia euskaraz bakarrik dakien zenbait adinekok erabilia, edo gazteago batzuk, erdi brometan.