Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
berákatz-buru
berbáerdi
berbáerdi, berbáerdíxa. (c). izena. BERBÉRDI. Hitzerdi.   Media palabra. Nik berbaerdi esan orduko asarretu eitten da. Ointxe eztakitt ze in be./ Ixo! Eztot berbaerdi be entzun nai. Berbaerdi esan, entzun... berbaérdika. (c). adberbioa. BERBERDIKA. A medias palabras. Etzaitte ibilli berbaerdika eta esan garbi gauzia.
berbakízun, berbakizúna. (c). izena. Hizpidea.   Habladuría, tema de conversación. Errixan makiña bat berbakizun emon dau familixa orrek. Ik. zerésan.
berbáko, berbakúa. (c). izenlaguna. Hitza betetzen duena.   Cumplidor de la palabra. Gizon berbakua bada derrior bueltau biost zor dostan dirua./ Berbako personiak etxok ori eitten.
berbálapiko, berbálapikua. (c). adjektiboa. Charlatán, -a.
berbáldi, berbaldíxa. (b). izena. Hizketa-saioa, berriketaldia.   Rato de charla. Zerbezia eranaz berbaldixa ein giñuan aspaldiko partez.
berbáro, berbarúa. (b). izena. BERBALOTS (OÑ.). Hitz-hotsa.   Rumor de palabras. Ikusi eztot eiñ baiña ate onduan bere berbarua pentsau jat./ Goizeko seiretan artian berbalotsa entzuten zan gure etxe parian.
berbátsu, berbatsúa. (d). adjektiboa. Berba askokoa, jarduntsua.   Hablador, -a. Eneban uste aiñ berbatsua zanik. Sin. barriketalári, barriketatsu, barrítxu.
berbatu. 1. berbátu. (c). aditza. Ados jarri, elkarri berba eman. Itxuria berbatuta eren lanak erdibana eitteko, baiña momentua aillegau zanian, toma. 2. berbátu. (c). aditza. (Eibar) Haserretu. Eztakit zer zala-ta, plaentxiar bat tiki-miki batetik asi ta berbatu ei zan eibartar batekin. (SM Ezten)