1. úztau

1. úztau. UZTAI. 1. úztau, úztaua. (d). izena. Gurdi gurpilaren burdinazko estalkia.   Llanta, aro de hierro que cubre la rueda del carro. Uztaua esate jako erruberiak gaiñian daroian burdiñiai. Don./ Burdi-bolantiak pa karga geixao erabiltzeko batera, da ba zela uztau zabala zeban, bide gutxiao ondatu kamiñuan. Don. Ik. burtúel, burtxirrínka, uel. 2. úztau, úztaua. (d). izena. Galdara baten heldulekua.   Aro que hace de asa; de un caldero, por ejemplo. Galdaria gaiñian, eltzeko kertena, uztaua. Don. 3. úztau, úztaua. (d). izena. Upela biltzen duen burdinazko aroa.   Aro de tonel. Ase (barrika), jarixoik euki eztaixen. Uztauak-eta estutu, ta gero ur puxkatekin ipiñi gaiñetik eta azpittik. Don.