urrátu
urrátu. 1. urratu. (b). da-du aditza. Rasgar(se), arañar(se). Etxatsu ez zuri eskuak urratuko./ Erropa guztiak urratuta etorri die umiak basotik.
2. urratu, urratúa. (b). izena. Arañazo, rasponazo. Demaseko urratua ein neban belaunian alanbre-estakiakin.
3. urratu, urratúa. (b). izena. Arropako arratara. Rasgadura. Praketan urratua daukazu.