pláust!
pláust!. (b). onomatopeia. PLAUSTA. Onomatopeya de un objeto que cae. Labandu nitzan eta plausta uretara. pláust eiñ. (c). onomatopeia. (adierazkorra.) PLAUSTA EIÑ. Erori. Caerse, derrumbarse. Neure aurrian plaust eiñ zeban Santa Maiñako elizpiak.