pagáu
pagáu. 1. pagáu. (a). du aditza. Ordaindu. Pagar. Askotan kulpa bakuak pagau biar izaten dabe.
San Martiñen olua pagatu bearko dok. esaera. (Ubera) "San Martiñen olua pagatu bearko dok: tendrás que aprender a vivir vida dura. (Ubera)." (Izag Oñ). Uberarra izan arren, ez dut inoiz entzun. 2. pagáu. (a). du aditza. Haur-jolasetan, bale-baleka adibidez, kontatu besteak ezkutatu arte; beste batzuetan, katigu geratu. "Pagar" en los juegos infantiles. Oihana, pagatzera, zeuri ein ddotsue lenengo ta. Ik. paga, egin.