osóko
osóko, osokúa. (c). izenlaguna. Pieza batekoa. De una pieza. Mai bat ol batekua danian, osokua. Klem.
oso osokúa ez izan. (c). esapidea. Pertsona bat guztiz normala ez izan. No ser normal del todo, tener cierta deficiencia mental. Semeik gaztena ezta oso osokua./ Ezixok kasoik eiñ orri eztok oso osokua ta.