oríau
oríau. 1. oríau. (c). da-du aditza. Haizea hartu, despejatu. Orear(se), ventilar(se). Egun guztia etxezuluan sartuta gare eta goazen kanpora puxkat oriatzera./ Benidorretik buelta bat komeni jatzu apur bat oriatzeko./ Zabaldu bentania abitaziñua oriau deiñ.
2. oriáu, oriáua. (d). izena. Oreaketa. Acción o efecto de orearse. Etxetik etara eta oriau bat emon bia otsake amai./ Jubilauen bazkaixan arek artu zeban oriaua.