óndorian
óndorian. 1. óndorian. (b). adberbioa. ONDORIK. Atzetik segika. Tras de. Neska orren ondorian nabill baiña eztakitt./ Polizia guztia dauka ondorian./ Kalian pasatzen da, bodia, danak ondorik juten zien da. Ben./ Gu juan giñan Primitiva ta bixok Plazentziara, ta gu órretxen ondorik, órretxen ondorik. Cel. ZEREN ondorian, ondorian euki, etab. 2. óndorian. Ik. óndoren.