ondóko

ondóko. 1. ondoko, ondokúa. (a). izena. Ondoan dagoena. Zure ondokuai kaso eixozu. 2. ondoko, ondokúa. (c). izena. Arbolatik erorita azpian dagoen fruta.   La fruta caída del árbol. Ondokuak ganauei emuten jau, eztabe saltzeko balio ta. 3. ondoko, ondokúa. (d). izena. ONDOKO ARRAUTZIA. Oilolokari habian ipintzen zaion tranpako arrautza (ustela edo harrizkoa) gainean arrautza gehiago egin dezan.  Huevo huero que se pone a la gallina. Arrautza ustela ero, tranpazkua ero: ondokua, engaiñatzeko zera. Klem. Sin. abixondoko arrautza (Eib.). Sin. abixondoko arrautza.