nóbixo, -a
nóbixo, -a, nóbixua, -ia. (a). izena. Novio, -a.
Sarri NOBIXOTXO edo NOBIXATXO forma adierazkorra esaten da. Neska-gazte kuadrillia, ta nobixotxuak ero i euzken. Ben./ Oiñezkero eukikok nobixatxon bat. nóbíxo-nóbixak. (c). Parejas de novios. Len nobixo-nobixak Espoloira joaten zien pasiatzera. Bikote bakarraz ere bai: Nobixo-nobixak il die akzidentian. Ik. ándragei, gízongei. nóbixotan. (c). adberbioa. Nobio garaian. Akordatzen naiz bein nobixotan joan giñala Donostiara.