mérenge

mérenge, mérengia. (d). adjektiboa. Mengela.   Insustancial, apocado, -a. Konde zarran semia, ate-krixketia paiñeluakin eldu iñok kontatoik euki ezteixen-da, olako merenge bat zuan. Don. komentario 1

Komentarioak

RAE-K dio: merengue. (Del fr. meringue). 2. m. Persona de complexión delicada.