mekáuben!
mekáuben!. (a). interjekzioa. (arrunkeria.) MEKÁUEN. Maldizino ezaguna. Conocida maldición proveniente de "me cago en". Mekauben! Etortzen banok orra ik artu biaittuk artzekuak.
Hona hemen mekauben sorta bat: mekauben la letxe, la puñeta, la puta, Dios, zortzi, diez, la mar, la ostia, los cojones, zotz... Ik. mekásuen!. mekauben zotz. Mekauben-ez osatutako maldiziñoetako bat, erabilia eta, beharbada, "finena". Zotz, Sos mekáubenka. (b). adberbioa. Biraoka. Maldiciendo. Autuakin zangara sartu dok eta an geratu dok mekaubenka baten./ Mekaubenka jardunda etxuau ezer eitten.