lúrmen
lúrmen. 1. lurmen, lurména. (d). izena. Elurra urtuz doanean bistaratzen den lur unea. Espacio de tierra, rodeada de nieve, que aflora al derretirse ésta. Txorixak lurmena dagon lekura etortzen die./ Errekonduan eitten da lenengo lurmena. lurmen dagoela edo lurmendu duela esan ohi da lur-sail batean elurra urtu duenean.
2. lúrmen egon. (d). Giro ona izan labratutako lurrak. Tener buen tempero la tierra labrada. Labrauta daon leku baten giro ona daola esateko, lurmen daola. Labrauta daon terreno bat ero labratzeko daon goldatu bat ero; “Ze giro dao?”, ta “Lurmen dao, oso giro ona dao.” Klem.